चारोळ्या
चारोळ्या
शाईचं औषध लागे
करपलेल्या हृदयाला
कागदाचा रूमाल लागे
अदृश्य अश्रु टिपायला
पाठ केलेले शब्द
मनाला लागत नाहीत
हृदयावर कोरलेले शब्द
पाठ करावे लागत नाहीत
–मयुरेश कुलकर्णी
ओळख
ओळख
बोलता येण्यासारखे मी कधी लिहिलेच नाही
लिहिले ते कधीही कोणाशी बोललोच नाही
दूर जाण्याची त्यंची जरी कारणे वेगळी होती
कोणत्याच सुखाला मी कसा पटलोच नाही?
चंद्रासारखे कमी-जास्त जळलो न मी कधी
एकदा मी पेटलो, मग पुन्हा विजलोच नाही
ज्यांनी कानही बंद केले आणि मनही
त्या शवांपर्यंत मी कधी पोचलोच नाही
वादळात मी उभा होतो असा की
ते संपले तरी मी थांबलोच नाही
आज आत काळे ढग नसल्यामुळे
मी कागदावर बरसलोच नाही
एकांत परका वाटायला लागला की
वाट्लं मी मला समजलोच नाही
तुझ्यासाठी एकदाच मी नकोसा झालो
तेव्हा जो संपला तो मी उरलोच नाही
जाताना मलाही बरोबर घेऊन जा तू
तुझा न झालो तर मी जगलोच नाही
अडकलेले श्वास आणि अडकलेले घाव सारे
मी मला दिसलो तसा कोणाला दिसलोच नाही
— मयुरेश कुलकर्णी