अदृश्य शाई

अदृश्य शाई

आज कोण जाणे कुठे कविता हरवली होती
तीने कागदापासून दूर मान फिरवली होती

कुठल्याही चौकटीत बसेल कशी ती, ज्या
कवितेत मी बंडखोरी मिसळली होती

बाजारात वाढला खोट्याचा भाव जेव्हा
देवांनी सत्य खोटी म्हणून खपवली होती

समजून घेतलेच नाहीस अर्थ तू कधी
उगीच तुला एखादी ओळ आठवली होती

ज्या कवितेत मी पाहिलेच नाही स्वत:ला
ती मी देवाकडे परत पाठवली होती

विसरायचेच असल्यास सगळेच विसरूयात
कारण सुकलेल्या वृक्षाला माती विसरली होती

ते माझ्या पापांच्या करत होते याद्या
त्यांच्या पापांची त्यांनी पुस्तके लपवली होती

आता तोल सांभाळून उभे शब्द खंबीर जिथे
आधी अदृश्य शाई कागदावर घसरली होती

— मयुरेश कुलकर्णी